پرایوسی کوین ارزی است که با هدف پنهان کردن جریان پول در شبکه های خود، به حفظ ویژگی ناشناس بودن در شبکه کمک می کند. اگر از جمله افرادی هستید که نمی خواهید دیگران بدانند چه چیزی را برای چه کسی ارسال کرده اید، می توانید از Privacy Coin و مزایای آن استفاده کنید. برای آشنایی بیشتر با این ارز دیجیتال و نحوه کار، در ادامه این مطلب همراه ما باشید.
پرایوسی کوین (Privacy Coin) چیست؟
برخلاف تصور رایج، ارز دیجیتال محبوب، تراکنش هایی که با استفاده از بیت کوین انجام می شوند، کاملاً ناشناس نیستند؛ زیرا تمام سوابق تراکنش ها در بلاک چین ذخیره می شوند. مردم نمی توانند نام واقعی شما را ببینند، اما می توانند آدرس عمومی شما را مشاهده کنند.
جفت کردن هویت با یک کلید عمومی، برای سازمان هایی مانند FBI کار مشکلی نیست. بسیاری از صرافی های ارزهای دیجیتال، کاربران خود را ملزم می کنند تا پیش از استفاده از صرافی، از طریق KYC/AML برای ارائه صحیح اطلاعات هویت خود اقدام کنند.
درحالی که پرایوسی کوین ها اطلاعات مربوط به کاربران خود، از جمله هویت و سایر اطلاعات تراکنش را مخفی می کند. گفتنی است سطح محافظت از اطلاعات کاربران در Privacy Coin ها متفاوت است. بسیاری از آن ها قادر به پنهان کردن مقدار ارز دیجیتال ارسالی نیز هستند.
ارز دیجیتال پرایوسی چگونه کار می کند؟
عملکرد این ارز تا حدی شبیه ارز محبوب، بیت کوین است. این ارز دیجیتال روی بلاک چین ها (دفتر کل غیرمتمرکز) اجرا شده و توسط شبکه ای از اعتبارسنج های ناشناس نگهداری می شود، اما این تکنیک های پیشرفته حفظ حریم خصوصی است که این ارز را از بقیه ارزها متمایز می کند. در میان انواع Privacy Coin موجود در بازار، زی کش (Zcash) و مونرو (Monero) بیشترین ارزش بازار را دارند.
dash/’>دش در ابتدا فعالیت خود را به عنوان یک ارز دیجیتال متمرکز بر حفظ حریم خصوصی به نام «Darkcoin» آغاز کرد، اما در سال 2015 نام تجاری خود را تغییر داد و به جای آن بر پرداخت های دیجیتال تمرکز کرد. به ادعای رایان تیلور، مدیرعامل شرکت، Dash نباید به عنوان پرایوسی کوین تلقی شود. Monero یکی از معدودترین Privacy Coin هایی است که به طور پیش فرض به صورت خصوصی فعالیت می کند.
برخلاف Zcash نمی توانید ویژگی های حریم خصوصی آن را غیرفعال کنید. برای مخفی کردن داده های تراکنش، Monero از «آدرس های مخفی» یک بار مصرف برای هر تراکنش استفاده می کند. «امضای حلقه» که تراکنش های واقعی را با تراکنش های قدیمی «decoy» گروه بندی می کند تا تشخیص اینکه کدام تراکنش قانونی است و «CTring» که مقدار Monero ارسال شده در یک تراکنش را پنهان می کند.
Zcash هم یک پرایوسی کوین است که امکان انجام تراکنش های شفاف را نیز فراهم می کند. تراکنش های خصوصی از اثبات های دانش صفر استفاده می کنند؛ نوعی محاسبات ریاضی که به شبکه سیگنال می دهد چیزی قطعاً درست است – مانند اعتبار یک تراکنش – بدون انتشار اطلاعات اضافی درباره آن تراکنش، مانند آدرس ها و مبالغ تراکنش.
پرایوسی کوین ها معمولاً برای محافظت از اطلاعات تراکنش ها و کاربران از دو روش استفاده می کنند. ارزهایی که بر ناشناس بودن تمرکز دارند، هویت افراد را در پشت تراکنش ها پنهان می کنند. مواردی که بر غیرقابل ردیابی بودن تراکنش ها تمرکز می کنند، از دنبال کردن مسیر تراکنش افراد یا سیستم هایی رایانه ای جلوگیری می کنند. Privacy Coin ها معمولاً برای دستیابی به هریک از این دو هدف به یکی از چندین استراتژی اصلی متکی هستند.
CoinJoin یا Coin Mixers
یکی از روش های بسیار محبوب برای ناشناس ماندن ارزهای دیجیتال، میکسرهای کوین یا CoinJoin است. در این روش برای ناشناس ماندن، اطلاعات چندین تراکنش با هم ترکیب می شود. سپس این تراکنش واحد براساس مقدار هریک از تراکنش ها تقسیم شده و به گیرنده ها ارسال می شود.
به عبارت دیگر ارز دیجیتالی که هر گیرنده دریافت می کند، به جای یک فرستنده، ترکیبی از فرستنده ها خواهد بود. کوین میکسرها دقیقاً کاملاً ناشناس نیستند و تنها تفکیک آن ها دست و پا گیرتر است.
آدرس های رینگ (Ring Addresses)
آدرس های حلقه آدرس های کیف پول مختلفی را به هم متصل می کنند؛ بنابراین مشخص نیست کدام یک از آن ها تراکنش را ارسال یا دریافت کرده اند. Monero یکی از پرایوسی کوین هایی است که از این تکنیک استفاده می کند.
آدرس های مخفیانه (Stealth Addresses)
پرایوسی کوین هایی که از آدرس های مخفی استفاده می کنند، آدرس جدیدی را برای هر تراکنش ارز دیجیتال ایجاد می کنند. یکی از محبوب ترین نمونه های آن مونرو (XMR) است. Monero بر پروتکل آدرس مخفی دو کلیده (dual-key)، نوع خاصی از آدرس مخفی، تکیه دارد.
Zk-SNARKs
سیستمی به نام Zero-Knowledge Succinct Non-Interactive Argument of Knowledge (zk-SNARK) به بلاک چین اجازه می دهد اعتبار تراکنش ها را بدون شناسایی طرفین یا مقدار موجودی اثبات کند؛ از این رو بخش «دانش صفر» نام دارد.
چه کسانی از پرایوسی کوین ها استفاده می کنند؟
رایج ترین چالش مطرح شده درباره این ارزها این است که ابزاری محبوب برای مجرمان هستند. منتقدان استدلال می کنند Privacy Coin ها، تأمین مالی تروریسم، پول شویی، یا مدیریت امور مالی برای سایر فعالیت های غیرقانونی را آسان می کنند، بدون اینکه عواقب بالقوه ای داشته باشند.
درحالی که دلایل زیادی وجود دارد که کسی بخواهد تراکنش های خود را خصوصی نگه دارد؛ مانند مخفی کردن مقدار دارایی هود؛ بنابراین مجرمان سایبری نمی توانند به راحتی آن ها را هدف قرار دهند، یا افرادی که نمی خواهند نحوه خرج کردن دارایی خود را افشا کنند.
آیا پرایوسی کوین ها قانونی هستند؟
Privacy Coin ها به شدت از سوی قانون گذارها در سراسر جهان در تلاش برای سرکوب بازارهای سیاه ناشی از ارزهای دیجیتال پرایوسی کوین قرار گرفته اند. استرالیا و کره جنوبی صرافی ها را از ارائه Privacy Coin ممنوع کرده اند؛ درحالی که ژاپن آن ها را به طور کامل ممنوع کرده است.
تشدید قوانین «مشتری خود را بشناسید» تحمیل شده توسط قانون گذارهای ضد پول شویی ممکن است همچنان شرایط را برای کاربران ارزهای دیجیتال پرایوسی کوین دشوار کند.
آیا بیت کوین یک پرایوسی کوین است؟
شاید شنیده باشید که یکی از مزایای بزرگ استفاده از بیت کوین ناشناس بودن آن است و به همین دلیل بیشتر سال های اولیه ورود بیت کوین به بازارهای دارک وب به عنوان روش پرداخت ایده آل برای مجرمان انتخاب می شد، اما واقعیت کاملاً برعکس است.
بلاک چین بیت کوین عمومی است؛ یعنی می توانید تمام تراکنش هایی را که تا به حال با هر آدرسی در شبکه انجام شده است، در هر زمان در کاوشگرهای بلاک چین عمومی مشاهده کنید. پروتکل بیت کوین مانند بیشتر شبکه های بلاک چین، به ناشناس ماندن افراد کمک زیادی نمی کند.
درعوض از قابلیت استفاده از نام مستعار پشتیبانی می کند؛ جز اینکه شخصی ادعای مالکیت یک آدرس- که رشته ای از حروف و اعداد است – نداشته باشد، نمی توانید بگویید مالک آن چه کسی است. با این حال، تعدادی از شرکت های تجزیه و تحلیل بلاک چین مانند Chainalysis ابزارهایی را تولید کرده اند که می تواند به طور قابل توجهی جست وجو را محدود کند. این ابزارها به دنبال ارتباطاتی در معاملات هستند که به شرکت ها و سازمان های مجری قانون کمک می کند تا مجرمان را ردیابی کنند.
به تازگی به روزرسانی در پروتکل بیت کوین به نام Taproot انجام شده است که امکان افزایش حریم خصوصی تراکنش های خاص را با اجازه دادن به تراکنش های پیچیده قرارداد هوشمند مانند تراکنش های «معمولی» فراهم می کند. با این حال، تا زمانی که Taproot به طور گسترده توسط توسعه دهندگان پذیرفته و یکپارچه نشود، اثرات آن محدود است.
یکی از راه های افزایش حریم خصوصی تراکنش های بیت کوین استفاده از میکسر یا تامبلر (tumbler) است. هنگامی که بیت کوین را با استفاده از میکسر ارسال می کنید، سرویس میکس بیت کوین شما را با بیت کوین افراد دیگری که می خواهند هم زمان از میکسر استفاده کنند، مخلوط می کند. زمانی که کار سرویس تامبلر تمام شد، مقدار مناسبی از بیت کوین های تصادفی را برای گیرنده موردنظر شما انتقال می دهد. از آنجا که بیت کوین شما با دیگران مخلوط شده است، تشخیص اینکه چه کسی چه چیزی را برای چه کسی ارسال کرده، دشوار است. نمونه های محبوب میکسرها عبارت اند از: CoinJoin و CoinSwap.
آیا پرایوسی کوین ها واقعاً خصوصی هستند؟
از آنجا که ابزارهای تحلیلی جدید همیشه در حال توسعه هستند و کامپیوترها ممکن است روزی به اندازه کافی قدرتمند شوند تا روش های رمزگذاری مدرن را بشکنند، نمی توان پرایوسی کوین ها را واقعاً خصوصی دانست، اما در حال حاضر و با بررسی روش های رمزگذاری فعلی، به نظر می رسد این مدل از ارزهای دیجیتال واقعاً خصوصی هستند.
سازمان های مجری قانون مایل اند تراکنش های مونرو را برای کشف مجرمانی که از شبکه استفاده می کنند، نظارت کنند. در سپتامبر 2020، IRS به هرکسی که بتواند شبکه را شکست دهد، 625000 دلار پیشنهاد داد.
پرایوسی کوین ها در کدام صرافی ها در دسترس هستند؟
گرچه این ارزها غیرقانونی نیستند، در صرافی های محدودی فهرست شده و در دسترس هستند. دستورالعمل هایی مانند تعهدات AML (ضد پول شویی)، CFT (مبارزه با تأمین مالی تروریسم) و KYC (مشتری خود را بشناسید) صرافی های ارزهای دیجیتال را ملزم می کنند تا اطلاعات خاصی را درباره مشتریان خود جمع آوری کنند که همیشه در خصوص پرایوسی کوین ها امکان پذیر نیست.
صرافی ها برای جلوگیری از جریمه و ممنوعیت هایی که از سوی قانون گذارها اعمال می شود، معمولاً پرایوسی کوین ها را فهرست نمی کنند. دستورالعمل های گروه ویژه اقدام مالی (FATF) که در ژوئن 2021 به روزرسانی شد، شامل دستورالعمل های جدید AML/CFT است؛ به همین دلیل برای جلوگیری از مشکلات قانونی، بسیاری از صرافی ها این ارزها را فهرست نکردند؛ بنابراین برخی از بهترین Privacy Coin ها مانند Monero، Dash و Zcash را در Coinbase یا Bittrex پیدا نخواهید کرد.
کدام یک از پرایوسی کوین ها در بایننس فهرست شده اند؟
۱- ارز دیجیتال مونرو (Monero) یا XMR با قیمت 217.50 دلار و ارزش بازار 3936.97 میلیون دلار
۲- ارز دیجیتال زی کش (Zcash) یا ZEC با قیمت 179.20 دلار و ارزش بازار 2521.57 میلیون دلار
۳- ارز دیجیتال اوسیس نتوورک (Oasis Network) یا ROSE، با قیمت 0.27 دلار و ارزش بازار 927.01 میلیون دلار
۴- ارز دیجیتال دیکرد (Decred) یا DCR، با قیمت 62.50 دلار و ارزش بازار 868.52 میلیون دلار
۵- ارز دیجیتال (Secret) یا (SCRT)، با قیمت 5.37 دلار و ارزش بازار 876.89 میلیون دلار
۶- ارز دیجیتال هورایزن (Horizen) یا ZEN، با قیمت 48.18 دلار و ارزش بازار 589.19 میلیون دلار
۷- ارز دیجیتال ورج (Verge) یا XVG، با قیمت 0.013 دلار و ارزش بازار 218.47 میلیون دلار
۸- ارز دیجیتال داسک (Dusk Network) یا DUSK، با قیمت 0.50 دلار و با ارزش بازار 201.48 میلیون دلار
۹- شبکه فالا (PHA)، با قیمت 0.29 دلار و ارزش بازار 79.20 میلیون دلار
۱۰- ارز دیجیتال بیم BEAM با قیمت 0.38 دلار و ارزش بازار 42.54 میلیون دلار
توجه: این اطلاعات مربوط به 1 آپریل 2022 است و ممکن است تاکنون تغییرات جدی در آن صورت گرفته باشد.
بهترین پرایوسی کوین ها کدام اند؟
در ادامه به برخی از پرایوسی کوین ها اشاره خواهیم کرد:
۱- ارز دیجیتال بیم (Beam)
Beam از پروتکل Mimblewimble (MW) استفاده می کند که نیاز به هرگونه آدرسی را از بین می برد. این ارز دیجیتال به صورت پیش فرض تمام تراکنش ها را محرمانه انجام می دهد.
۲- ارز دیجیتال دش (Dash)
Dash یک فورک از بلاک چین بیت کوین و متکی بر روش CoinJoin است. دش به کاربران اجازه می دهد تا نحوه انجام تراکنش ها را به صورت عمومی یا خصوصی تعیین کنند. InstantSend، یکی دیگر از ویژگی های منحصربه فرد Dash، در عرض دو ثانیه تراکنش ها را ارسال و تأیید می کند.
۳- ارز دیجیتال مونرو (Monero)
مونرو بیشترین ارزش بازار را در بین پرایوسی کوین ها دارد و در سال 2014 به عنوان یک فورک از بیت کوین راه اندازی شد. Monero برای پنهان کردن همه چیز از آدرس فرستنده و گیرنده تا کل مبلغ تراکنش، به آدرس های مخفیانه و امضاهای حلقه متکی است.
بنابراین، از نظر تئوری می توان 1،000،000 دلار را در مونرو در کمتر از 30 دقیقه به سرتاسر جهان با کارمزد تراکنش ناچیز زیر 20 دلار ارسال کرد و هیچ کس نمی تواند تشخیص دهد که چه کسی چقدر و چگونه ارسال کرده است.
۴- ارز دیجیتال ورج (Verge)
رمزارز Verge یک پروژه منبع باز است که توسط داوطلبان نگهداری می شود. هدف آن حفظ حریم خصوصی از طریق I2P و TOR است که I2P برای رمزگذاری داده ها استفاده می شود. پس از رمزگذاری، TOR ارتباطات را به یک شبکه توزیع شده توسط داوطلبان ارسال می کند.
این ترکیب IP آدرس ها را برای تراکنش های غیرقابل ردیابی کاملاً پنهان می کند. Verge در ابتدا با نام DogeCoinDark به عنوان یک نسخه ناشناس از Dogecoin راه اندازی شد، اما در سال 2016 تغییر نام داد.
۵- ارز دیجیتال زی کش (Zcash)
Zcash به پروتکل zk-SNARKs برای پنهان کردن داده های شخصی و محرمانه مانند آدرس های ارزهای دیجیتال و مبلغ در یک تراکنش متکی است. یکی از ویژگی های منحصربه فرد Zcash این است که نه تنها امکان انجام تراکنش های کاملاً خصوصی را فراهم می کند، بلکه تراکنش های کاملاً عمومی و توانایی عمومی و خصوصی کردن برخی از بخش های تراکنش را نیز ارائه می دهد.
این کار سبب می شود قانون گذارها در مقایسه با سایر پرایوسی کوین ها دوستانه تر رفتار کنند؛ زیرا قانون گذارها معاملات عمومی را ترجیح می دهند. Zcash این قابلیت منحصربه فرد را دارد که به فرستندگان اجازه می دهد یادداشت های خصوصی را در تراکنش های کاملاً محافظت شده اضافه کنند.
خلاصه مطلب
وقتی از یک ارز دیجیتال معمولی مانند بیت کوین استفاده می کنید، تراکنش های شما کاملاً خصوصی نیستند. درواقع اگر شخص یا کامپیوتری زمان کافی داشته باشد، می تواند ارتباط بین هویت و آدرس کیف پول را پیدا کند و براساس اطلاعات دفتر کل، میزان ارز دیجیتال شما را متوجه شود.
درحالی که ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین روی تمرکززدایی تمرکز کرده اند، پرایوسی کوین ها با هدف افزودن لایه ای برای محافظت از اطلاعات شخصی کاربران ارائه شده اند. از آنجا که قانون گذاری Privacy Coin ها سخت تر است و طرفداران ارزهای دیجیتال تمایل دارند با صرافی های قانونی همکاری کنند، ذهنیت خوبی به این نوع دارایی وجود ندارد.
