کوین‌ها ارز‌های دیجیتالی هستند که فقط روی بلاکچین بومی خود اجرا می‌شوند و نمی‌توان آن‌ها را روی بلاکچین‌های دیگر به شکل اصلی استفاده کرد. در این مقاله یاد می‌گیریم که مفهوم کوین و مشخصه‌های اصلی کوین چیست و انواع کوین‌ها کدامند. همچنین بررسی می‌کنیم که سیر تکاملی کوین‌های دیجیتال چگونه بوده و چگونه از کوین‌ها در بلاکچین و دیفای استفاده می‌شود. به علاوه با مشهورترین کوین‌ها آشنا می‌شویم و یاد می‌گیریم چگونه برای خرید کوین‌ها یک کیف پول دیجیتال انتخاب کنیم.

فهرست []

    کوین چیست؟

    در صنعت کریپتو، کوین، ارز دیجیتال بومی بلاکچین خود است که به صورت مستقل عمل می‌کند و به عنوان وسیله‌‌ای برای انجام مبادلات استفاده می‌شود. در واقع از کوین‌ها برای انتقال دارایی‌ها، پرداخت هزینه تراکنش‌ها و پاداش مشارکت کننده‌های بلاکچین استفاده می‌شود. کوین‌ها متمایز از توکن‌هایی هستند که بر روی بلاکچین‌های موجود غیربومی خود اجرا می‌شوند. اولین و شناخته شده‌ترین کوین‌، بیت کوین (BTC) است که درسال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکامورا راه اندازی شد.

    مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال چیست؟

    کوین‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که به عنوان وسیله‌ای برای معامله طراحی شده‌اند و از فناوری بلاکچین برای ثبت و انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. چیزی که کوین‌ها را از ارزهای سنتی متمایز می کند این است که ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی و دولت‌ها تنظیم می‌شوند، درحالی که کوین‌های دیجیتال بر روی شبکه‌های غیرمتمرکزی از کامپیوترها اجرا می‌شوند. این تمرکز زدایی به طور بالقوه می‌تواند شفافیت، امنیت و آزادی سیستم را بیشتر کند و از دستکاری دولت‌ها در سیستم مالی جلوگیری کند.

    ویژگی‌های اصلی کوین چیست؟

    ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد کوین‌ها، علاقه کاربران به رمز ارزها را بیشتر کرده است. برخی از مشخصه‌های اصلی کوین‌ را در زیر آورده‌ایم:

    • غیرمتمرکز بودن: کوین‌های کریپتو در شبکه‌های غیرمتمرکز اجرا می‌شوند و آن‌ها توسط هیچ مقام مرکزی مانند دولت و بانک کنترل نمی‌شوند. آن‌ها بر اساس قوانین پروتکل خود و رای گیری و اجماع نظر کاربران اداره می‌شوند. این مشخصه کوین‌ها به کاربران آزادی و حریم خصوصی بیشتری را در مورد معاملاتشان می‌دهد. در کل این ساختار غیرمتمرکز به کوین‌ها اجازه می‌دهد که برخلاف ارزهای فیات، خارج از کنترل دولت‌ها فعالیت کنند.
    • امنیت: کوین‌های دیجیتال از رمزنگاری پیشرفته برای ایمن کردن تراکنش‌ها و کنترل تولید واحدهای جدید استفاده می‌کنند. در واقع کوین‌ها با رمزنگاری و رمزگذاری محافظت می‌شوند. هر کوین، بلاکچین مخصوص به خود را دارد که در آن همه تراکنش‌های انجام و تایید شده، موجود است. همچنین فناوری بلاکچین تضمین می‌کند که همه تراکنش‌ها امن و شفاف است و کاربران می‌توانند بدون اتکا به اشخاص ثالث، مطمئن باشند که کوین‌هایشان ایمن هستند.
    • ثبات: بعد از تایید یک تراکنش در سیستم غیرمتمرکز نمی‌توان آن را برگرداند. به علاوه امکان حذف و اصلاح تراکنش در آن به هیچ عنوان وجود ندارد که این ویژگی از کلاهبرداری جلوگیری می‌کند.
    • ناشناسی: کوین‌ها می‌توانند تراکنش‌ها را بدون فاش کردن‌ هویت طرفین انجام دهند، این کار سطح بالایی از حریم خصوصی را برای کاربران فراهم می‌کند.
    • عرضه محدود: اکثر کوین‌ها عرضه محدودی دارند که توسط الگوریتم آن‌ها از پیش تعیین شده است. این محدودیت عرضه می‌تواند ارزش یک کوین را در طول زمان افزایش دهد. به عنوان مثال تنها ۲۱ میلیون بیت کوین می‌تواند عرضه شود و اتریوم نیز در حال کاهش تورم است. با این حال همه کوین‌ها کمیاب نیستند مانند دوج کوین که هیچ سقفی در عرضه خود ندارد.

    انواع کوین چیست؟

    در بالا اشاره کردیم که ویژگی‌های اصلی کوین‌ چیست و در اینجا بر اساس نحوه ایجاد، ارزش و عملکرد آنها، انواع کوین‌ها را بررسی می‌کنیم.

    • کوین‌ بومی (Native Coin)
    • کوین‌ فورک شده (Forked Coin)
    • کوین پوشیده (Wrapped Coin)
    • کوین ثابت (Stable Coin)
    • میم کوین (Meme Coin)
    • شت کوین (Shit Coin)

    کوین‌ بومی

    کوین‌هایی هستند که بر روی بلاکچین خود اجرا می‌شوند و به عنوان ارز اصلی شبکه عمل می‌کنند. معمولا از کوین‌های بومی برای انجام نقل و انتقالات و پرداخت هزینه‌های شبکه استفاده می شود. به عنوان مثالی از کوین‌های بومی می‌توان به بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) و لایت کوین (LTC) روی شبکه‌های خودشان اشاره کرد.

    کوین‌ فورک شده

    Forked Coins کوین‌هایی هستند که از یک بلاکچین موجود منشعب شده‌اند و منجر به ایجاد یک شاخه جدید و مستقل از بلاکچین اصلی می‌شوند. این تغییرات می‌تواند به دلیل بروز رسانی قوانین یا پروتکل‌های بلاکچین باشد. دو نوع فورک مهم وجود دارد:

    • Soft Fork: نوعی آپدیت سازگار با نسخه‌های قبلی است که تغییرات جزئی در بلاکچین ایجاد می‌کند.
    • Hard Fork: اعمال تغییرات عمده در بلاکچین که با نسخه‌های قبلی سازگاری ندارد و یک بلاکچین جدید با کوین جدید به وجود می‌آورد.

    مثال‌هایی از کوین‌های فورک شده عبارتند از بیت کوین کش (BCH) و اتریوم کلاسیک (ETC) که هر دو از فورک‌های سخت بلاکچین‌های بیت کوین و اتریوم به وجود آمده‌اند.

    کوین پوشیده یا رپد توکن

    Wrapped coin دارایی دیجیتالی هستند که ارزش یک کوین را روی بلاکچین دیگری منعکس می‌کنند. در تعریف کوین گفتیم که کوین‌ها فقط روی بلاکچین اصلی و بومی خود اجرا می‌شوند. در نتیجه برای اجرا کردن کوین بر روی یک بلاکچین دیگر باید آن‌ها را به Wrapped Coins تبدیل کرد. Wrapped به معنی پوشیده است، به این دلیل پوشیده نامیده می‌شود که ارز اصلی در یک پوشش یا یک گاوصندوق دیجیتالی قرار می‌گیرد و امکان ایجاد نسخه پوشیده آن (که یک توکن است) بر روی بلاکچین دیگر فراهم می‌شود. به عنوان مثالی از این کوین‌ها می‌توان به WBTC اشاره کرد که نسخه ERC-20 بیت کوین بر روی بلاکچین اتریوم است.

    جالب است بدانید برای تبدیل BTC به WBTC، عمل پوشش یا Wrapp اتفاق می‌افتد و برای تبدیل WBTC به بیت کوین، فرایند سوزاندن یا Burning انجام می‌شود. این سیستم اطمینان می‌دهد که همیشه دقیقا یک بیت کوین برای هر WBTC در گردش وجود دارد. درکل کوین‌های پوشیده به عنوان پلی بین بلاکچین‌های مختلف عمل می‌کنند و به ارتقا اکو سیستم کریپتو کمک شایانی می‌کنند.

    کوین ثابت

    استیبل کوین‌ها نوعی از ارز‌های دیجیتال هستند که ارزش حود را به دارایی مرجع خارجی مانند ارز فیات یا طلا پیوند می‌‌دهند تا قیمت آن ثابت بماند. در واقع این کوین‌های ثابت برای انجام تراکنش‌های رایج مناسب‌تر هستند.

    سه دسته استیبل کوین وجود دارد:

    • دارای وثیقه فیات: ارزش این کوین‌های ثابت به ارزش ارزهای فیات یا طلا پیوند خورده است. این کوین‌ها به این صورت کار می کنند که برای هر استیبل کوین منتشر شده، مقداری ارز فیات به عنوان وثیقه یا پشتوانه گذاشته می‌شود تا قیمت آن‌ها ثابت و پایدار باقی بماند. از معروف‌ترین استیبل کوین‌های این دسته تتر (USDT) است که ارزش آن همواره برابر یک دلار آمریکاست.
    • دارای وثیقه کریپتو: نوعی استیبل کوین هستند که به جای پشتوانه فیات یا کالا، از وثیقه گذاری دارایی‌های کریپتو پشتیبانی می‌کنند. در این کوین‌ها کاربران دارایی‌های کریپتو خود را به عنوان وثیقه در یک قرارداد هوشمند قفل می‌کنند و در ازای آن مقدار مشخصی استیبل کوین دریافت می‌کنند که ارزش آن استیبل کوین به ارزش ارز فیات معینی پیوند خورده است. از استیبل کوین‌های دارای وثیقه کریپتو برای وام دهی در پلتفرم‌های دیفای استفاده می‌شود. شناخته شده ترین استیبل کوین این دسته DAI (معادل یک دلار آمریکا) است که توسط پلتفرم MakerDAO ارائه می‌شود و بر روی بلاکچین اتریوم کار می‌کند.
    • بدون وثیقه (الگوریتمی): این استیبل کوین‌ها برای ثابت نگهداشتن ارزش خود به هیچ دارایی فیزیکی وابسته نیستند. آن‌ها از الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند برای کنترل عرضه و تقاضا استفاده می‌کنند. الگوریتم‌های این استیبل کوین‌ها به گونه‌ای طراحی شده است که در صورت افزایش قیمت، تعداد ارزهای بیشتری عرضه کند و در صورت کاهش قیمت ارزها را از بازار خریداری کند تا قیمت ثابت بماند. معروف‌ترین این گروه USDC بود که در سال ۲۰۲۲ ثبات قیمتی خود را از دست داد.

    میم کوین

    میم کوین نوعی ارز‌دیجیتال است که بر اساس شوخی‌ها و meme های اینترنت ایجاد شده است. این کوین‌ها به صورت سرگرمی و نیمه جدی راه اندازی می‌شوند اما برخی از آن‌ها توانسته‌اند به شهرت و ارزش بازاری قابل توجهی دست پیدا کنند. از میم کوین‌ها فقط می‌توان به عنوان ارز مبادلاتی استفاده کرد. دوج کوین (DOGE) و شیبا (SHIB) از جمله میم کوین‌هایی‌هستند که به دلیل اقبال عمومی کاربران به شهرت رسیدند.

    شت کوین

    Shit Coin به کوین‌هایی می‌گویند که دارای ارزش بسیار پایینی هستند و معمولا با هدف مشخصی هم ایجاد نشده‌اند. این کوین‌ها فقط برای بهره بردن از نوسانات قیمتی بازار ایجاد می‌شوند و  ارزش آن‌ها بر مبنای حدس و گمان تغیر می‌کند. BCC و BTT نمونه‌هایی از شت کوین هستند.

    کوین‌های اصلی کدامند؟

    تا اینجا گفتیم که کوین چیست و انواع کوین کدامند، حال می خواهیم با مهم‌ترین کوین‌های دنیای کریپتو بر اساس ارزش‌ بازار آشنا شویم.

    • بیت کوین (BTC): بیت کوین اولین و شناخته شده‌ترین کوین دیجیتال است که به آن طلای دیجیتال نیز می‌‌گویند. بیت کوین بر روی یک شبکه غیرمتمرکز از کامپیوترها به نام بلاکچین ثبت می‌شود. در واقع بیت کوین یک شبکه متن باز است که تحت مالکیت یک فرد یا یک سازمان نیست. بیت کوین قابلیت تقسیم شدن به قسمت‌های کوچک را دارد که به آن ساتوشی می‌گویند.
    • اتریوم (ETH): اتریوم در سال ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد و پس از بیت کوین دومین کوین دیجیتال بازار از نظر ارزش بازار است. اتریوم یک پلتفرم بلاکچین غیر متمرکز است که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. بیشتر ارزهای‌دیجیتال، دارایی‌های دیجیتال و ابزار‌های دیفای بر روی بلاکچین اتریوم اجرا می‌شوند.
    • تتر (USDT): استیبل کوینی است که ارزش آن به ارز فیات دلار آمریکا پیوند خورده و ارزش آن همواره ثابت و برابر ۱ دلار است. تتر در سال ۲۰۱۴ راه اندازی شد و از آن زمان بزرگترین استیبل کوین از نظر ارزش بازار است. این کوین دیجیتال به دلیل حجم بالای معاملات و استفاده گسترده در بازار مالی دیجیتال، اهمیت زیادی دارد.
    • بایننس کوین (BNB): کوین دیجیتال بومی صرافی بایننس است و در BNB Chain استفاده می‌شود. BNB ابتدا به عنوان یک توکن ERC-20 روی بلاکچین اتریوم راه‌ اندازی شد اما بعدها به بلاکچین بایننس منتقل شد. از این کوین برای پرداخت کارمزدهای معاملاتی در صرافی بایننس و شرکت در ICO کوین‌ها استفاده می‌شود.
    • سولانا (SOL): کوین بلاکچین سولاناست که برای پرداخت کارمزدهای تراکنش در شبکه استفاده می شود. شبکه سولانا برای افزایش سرعت و کارایی طراحی شده است. به ادعای سولانا این شبکه قادر است تا ۵۰،۰۰۰ تراکنش غیرمتمرکز در ثانیه را پشتیبانی کند.

    سیر تکاملی کوین‌ها چگونه است؟

    ایده ظهور کوین‌ها و ارزهای دیجیتال برای پاسخ به اشکالات ارزهای فیزیکی و سیستم مالی سنتی بوده است. ارزهای سنتی با محدودیت جغرافیایی همراه بوده که معاملات برون مرزی را سخت و پرهزینه می‌کرده است. مفهوم کوین دیجیتال با این هدف ایجاد شد که با حذف این واسطه‌ها، باعث تسهیل تراکنش‌های آنی و بدون مرز شود. سیر تحول کوین‌ها به شکل زیر بوده است.

    ۱. تلاش‌های نخستین در سیستم مالی دیجیتال

    پیشگامان اولیه ارزهای دیجیتال متوجه شدند که با رمزنگاری در سیستم مالی می‌توانند امنیت و حریم خصوصی تراکنش‌ها را افزایش دهند. این تلاش‌های اولیه برای رمزنگاری در امور مالی در مقایسه با روش‌های رمزنگاری پیچیده‌ای که امروزه استفاده می‌شود، بسیار ابتدایی بودند. با این حال، آن‌ها زمینه را برای تکامل تکنیک‌های رمزنگاری فراهم کردند که بعدها در ایجاد ارزهای دیجیتال استفاده شد.

    ۲. انتشار وایت پیپر بیت کوین توسط ساتوشی ناکامورا در سال ۲۰۰۸

    این اتفاق مهمترین رویداد در تاریخ ارزهای دیجیتال در نظر گرفته می‌شود. در سال ۲۰۰۸ دامنه Bitcoin.org به طور رسمی ثبت شد و در ۳۱ اکتبر همان سال، شخصی به نام مستعار ساتوشی ناکاموتو مقاله‌ای با عنوان Bitcoin: A peer to peer electronic cash system منتشر کرد. این مقاله مفهوم فناوری بلاکچین را ایجاد کرد. در این مقاله، بیت کوین به عنوان یک منبع دیجیتال اوپن سورس توصیف شده است و این بدان معنی است که هیچ‌کس مالک بیت کوین نبوده و همه در استفاده از بیت کوین مشارکت دارند.

    ۳. تولد بیت کوین در سال ۲۰۰۹

    در اوایل سال ۲۰۰۹ ناکاموتو ۵۰ بیت کوین اول را استخراج کرد و این‌گونه بلاکچین بیت کوین به صورت رسمی راه‌اندازی شد. در آن زمان، تنها تعداد کمی از برنامه نویسان و توسعه دهندگان در استخراج بیت کوین شرکت می‌کردند. با این وجود این راه برای استخراج بیت کوین در آینده ایجاد شد.

    • استخراج (Mining) کوین چیست؟ فرآیندی است که در آن شبکه‌هایی از کامپیوترها، ارزهای دیجیتال جدید تولید و منتشر می کنند و تراکنش‌ها را تایید می‌کنند. کاربران برای مشارکت در فرآیند استخراج پاداش دریافت می‌کنند.

    ۴. اولین تراکنش بیت کوین در سال ۲۰۱۰

    اولین تراکنش بیت کوین توسط لازلو هانیچ بود که یک پیتزا را به قیمت ۱۰۰۰۰ بیت کوین خریداری کرد. این رویداد در سراسر جهان خبرساز شد و نشان داد از بیت کوین برای پرداخت مبادله‌ها می‌توان استفاده کرد.

    ۵. ظهور آلت کوین‌ها در سال ۲۰۱۱

    با مشهور شدن بیت کوین، کوین‌های دیجیتال دیگری در جهان نیز شروع به ظهور کردند. یکی از اولین آلت کوین‌ها لایت کوین بود که توسط چارلی لی ایجاد شد، زمان تولید بلاک در لایت کوین سریعتر بود و همین طور الگوریتم‌های هش متفاوتی با بیت کوین داشت. بعد از آن کوین‌های دیگری نیز ایجاد شدند و به موج کریپتو پیوستند.

    ۶. افزایش قیمت بیت کوین و توجه گسترده رسانه‌ها در سال ۲۰۱۳

    قیمت بیت کوین در سال ۲۰۱۳ به ۷۸۷ پوند رسیده بود و این موضوع به تیتر اول رسانه‌های جهان تبدیل شده بود. هر روز علاقه مردم به رمز ارز‌ها زیادتر می‌شد و بحث‌های زیادی در مورد مشروعیت و پتانسیل این کوین‌ها وجود داشت.

    ۷. پیدایش اتریوم و قرارداد هوشمند در سال ۲۰۱۵

    اتریوم بعد از بیت کوین معروف ترین نوع ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۱۵ توسط Vatilik Buterin راه اندازی شد. اتریوم مفهوم قرارداد هوشمند را معرفی کرد که امکان اجرای توافق‌های قابل برنامه ریزی و اجرای اتوماتیک آن‌ها در بلاکچین را میسر می‌ساخت. این نوآوری امکانات فناوری بلاکچین را فراتر از تراکنش‌های ساده گسترش داد.

    • قرارداد هوشمند کوین چیست؟ پروتکلی است که برای اجرای خودکار و یا تایید تراکنش بر اساس شرایط توافق‌نامه  طراحی شده است.

    ۸. عرضه اولیه کوین (ICO) در سال ۲۰۱۷

    رونق ICO در سال ۲۰۱۷ آتش ارزهای دیجیتال و توکن‌های جدیدی را که برای جمع آوری سرمایه برای پروژه‌های مختلف منتشر می شدند، شعله‌ور کرد. ICO تحولی در سیستم جذب سرمایه ایجاد کرد. البته نگرانی‌هایی بابت حمایت از سرمایه‌گذاران و انطباق با مقررات نیز ایجاد کرد.

    • ICO کوین چیست؟ یک روش تامین مالی از طریق رمز ارزهاست که در آن یک استارتاپ بلاکچینی مقدار مشخصی از کوین‌های دیجیتال بومی خود را ایجاد می‌کند و آنها را به سرمایه‌گذاران می‌دهد و در ازای آن سایر کوین‌ها مانند بیت کوین یا اتریوم دریافت می‌کند.

    ۹. پذیرش نهادی بیت کوین در سال ۲۰۲۰

    بعد از کاهش قیمت بیت کوین از ۱۹۰۰۰ دلار به ۳۰۰۰ دلار نگرانی‌های بسیاری در رابطه با آینده ارز‌های دیجیتال به وجود آمد. با وجود این ریزش سنگین، در سال ۲۰۲۰ شرکت‌های بزرگی مثل تسلا و میکرواستراتژی به طور عمومی مالکیت قابل توجهی از بیت کوین خود را اعلام کردند. این اتفاق به عنوان سیگنالی برای پذیرش همگانی ارزهای دیجیتال عمل کرد. در سال ۲۰۲۰ سومین Halving بیت کوین اتفاق افتاد که نشان‌دهنده کمیابی این کوین بوده است.

    • Halving کوین چیست؟ رویدادی که در آن پاداش استخراج به نصف کاهش پیدا می‌کند و هدف آن کنترل تورم شبکه است.

    (پاداش استخراج هر بلوک بیت کوین در سال ۲۰۱۰، ۵۰ بیت کوین بوده و در سال ۲۰۲۴ بعد از آخرین halving به ۳.۱۲۵ بیت کوین رسیده است.)

    ۱۰. ظهور NFT و DeFi در سال ۲۰۲۱

    پیدایش توکن‌های غیرقابل تعویض NFT، فناوری بلاکچین را به چیزی بیشتر از یک پلتفرم برای مبادله ارزها تبدیل کرد. همین طور تحول‌های سیستم مالی دیفای شتاب بیشتری گرفت و توانایی‌های Dapp را به نمایش گذاشت.

    • NFT: یک توکن غیر قابل تعویض است که یک شناسه دیجیتالی منحصر به فرد در بلاکچین دارد و برای تایید مالکیت و اصالت استفاده می‌شود.
    • DeFi: سیستم مالی غیرمتمرکزی است که قابلیت انجام بدون واسطه خدمات مالی را فراهم می‌کند.
    • Dapp: برنامه‌هایی که روی یک سیستم غیرمتمرکز اجرا می شوند. اجرای خودکار این برنامه‌ها توسط قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. Dapp به دلیل استفاده از فناوری بلاکچین نیازی به سرور مرکزی ندارد.

    ۱۱. ادغام اتریوم در سال ۲۰۲۲

    این یکی از رویداد‌های مهم بلاکچین اتریوم بود. با این ادغام ارز دیجیتال اتریوم از POW به POS تغییر کرد که باعث کارآمدتر شدن مصرف انرژی سیستم تا ۹۹.۹۵٪ شد.

    • POW: یک مکانیزم اجماع در بلاکچین است که از کاربران (که ماینر شناخته می‌شوند) می‌خواهد که مقدار قابل توجهی کار محاسباتی برای تایید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک جدید انجام دهند. این فرآیند شامل حل پازل‌های رمزنگاری پیچیده است که امنیت شبکه را تامین می‌کند.
    • POS: یک مکانیزم اجماع جایگزین POW است. در این روش مبنای تایید تراکنش‌ها بر اساس مقدار کوینی که کاربران در شبکه قفل یا استک می‌کنند، است.

    ۱۲. کنفرانس جهانی رمزنگاری در سال ۲۰۲۳

    این کنفرانس که در سوئیس برگزار شد، شرکت‌هایی را که در زمینه توسعه دنیای دیجیتال متاورس و دیفای فعالیت می‌کردند گرد هم آورد. این کنفرانس با هدف ترویج سرمایه‌گذاری در بلاکچین برگزار شد و نقش دارایی‌های دیجیتال در اقتصاد دیجیتال را مورد بحث قرار داد.

    آلت کوین چیست؟

    به طور کلی به همه ارزهای دیجیتال غیر از بیت کوین و اتریوم، آلت کوین می‌گویند زیرا اکثر ارزهای دیجیتال از یکی از این دو کوین منشعب (Fork) شده‌اند. آلت کوین‌ها با ارائه قابلیت‌های جدید و کاربردهای اضافی تلاش می‌کنند خود را از بیت کوین و اتریوم متمایز کنند. اولین آلت کوین Namecoin (NMC) است که در سال ۲۰۱۱ بر اساس کدهای بیت کوین ایجاد شده است. آلت کوین‌ها بر اساس هدف و عملکردشان به چند دسته تقسیم می‌شوند.

      • کوین‌های مبتنی بر Mining: این آلت کوین‌ها برای تایید تراکنش‌ها و افزودن کوین‌های جدید برای عرضه از فرآیند استخراج استفاده می‌کنند.
      • کوین‌های مبتنی بر Staking: این آلت کوین‌ها از فرآیند استکینگ برای تایید تراکنش‌ها و اضافه کردن کوین‌های جدید به عرضه، استفاده می‌کنند. (در فرآیند Staking کوین‌ها می‌توانند با قفل یا استک کردن دارایی‌های خود در شبکه به حفظ امنیت و پایداری بلاکچین کمک کرده و در عوض پاداش دریافت کنند. این فرآیند در شبکه‌هایی با مکانیزم POS امکان‌ پذیر است)
      • توکن‌های حکومتی: این توکن‌ها به دارندگان حق رای می‌دهند تا در شکل‌گیری آینده یک پروژه یا شبکه سهیم باشند.
      • کوین‌های استیبل: ارزش این کوین‌ها به ارزش دارایی‌هایی مثل ارز فیات، کالا‌های گرانبها و ارز‌هایی دیجیتال پایه متصل می‌شود تا قیمت آن‌ها ثابت بماند.

    تفاوت توکن و کوین چیست؟

    تا اینجا آموختیم که کوین چیست و همچنین با مفهوم آلت کوین آشنا شدیم. حال می‌خواهیم به مقایسه کوین و توکن بپردازیم. کوین و توکن از نظر سختار و کاربرد تفاوت دارند.

    • کوین: دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاکچین بومی و مستقل خود عمل می‌کند و معمولا مانند پول به عنوان وسیله‌ای برای معامله و پرداخت کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. بیت کوین و اتریوم نمونه‌ای از کوین‌ها هستند.
    • توکن: دارایی دیجیتالی است که معمولا بر روی بلاکچین غیربومی خود اجرا می شود. توکن‌ها غالبا بلاکچین مستقل خود را ندارند و برای اجرا نیازمند یک شبکه بلاکچین دیگر هستند. توکن‌ها معمولا برای ارائه عملکرد‌های خاصی برای یک پلتفرم یا برنامه ایجاد می‌شوند. همچنین ساخت توکن‌ راحت‌تر از کوین‌ است.

    هر دو گروه کوین و توکن نقش‌های مهمی در اکو سیستم کریپتو دارند. با استفاده از کوین‌ها می‌توان شبکه‌هایی امن و غیرمتمرکز ایجاد کرد و توکن‌ها به توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز کمک می‌کنند.

    کاربردهای کوین چیست؟

    کوین‌های کریپتو دارای کاربردهای متنوعی در اقتصاد دیجیتال هستند. در اینجا برخی از روش‌های اصلی استفاده از آن‌ها را عنوان می‌کنیم.

    • انتقال پول: کوین‌های دیجیتال می‌توانند باعث انتقال سریع و کم هزینه پول در سراسر جهان شوند. در واقع کوین‌های دیجیتال جایگزین کارآمدی برای سیستم‌های بانکی سنتی هستند.
    • پرداخت هزینه کالاها و خدمات: از کوین‌ها می‌توان برای خرید کالا و خدمات آنلاین و حتی در فروشگاه‌های فیزیکی که ارزهای دیجیتال را قبول می‌کنند استفاده کرد.
    • سرمایه‌گذاری: بسیاری از افراد کوین‌ها را به عنوان سرمایه‌گذاری خریداری می‌کنند تا بتوانند از افزایش قیمت آن‌ها در طول زمان سود کسب کنند.
    • ذخیره ارزش: برخی از کوین‌های دیجیتال مانند بیت کوین توسط دارندگان آن‌ها به عنوان یک ذخیره ارزش مشابه طلا، برای حفاظت در برابر تورم و عدم اطمینان اقتصادی در نظر گرفته می شوند.
    • مشارکت در سیستم بلاکچین: برخی از کوین‌ها مانند اتریوم برای مشارکت در عملیات بلاکچین از جمله تایید تراکنش‌ها و توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز سیستم دیفای استفاده می‌شوند.
    • استکینگ: در بلاکچین‌های مبتنی بر POS، برای حمایت از امنیت و عملیات شبکه می‌توان کوین‌ها را استک کرد و در مقابل آن پاداش دریافت کرد.
    • خرید NFTها و سایر دارایی‌های دیجیتال: برای خرید انواع دارایی‌های دیجیتال نیاز است که در داخل کیف پول، کوین موجود باشد.
    • بازی‌ها: از کوین‌ها در صنعت بازی‌ها می توان برای خرید آیتم‌های درون بازی یا به عنوان پاداش داخل بازی استفاده کرد.

    دلایل اهمیت کوین چیست؟

    کوین‌ها نشان‌ دهنده تغییر در نحوه درک و استفاده ما از پول هستند. در اینجا برخی از تاثیراتی که کوین‌ها بر سیستم‌ مالی می‌گذارند را بررسی می‌کنیم.

    • غیرمتمرکز سازی: کوین‌ها بر روی یک شبکه غیرمتمرکز بلاکچین کار می‌کنند، به این معنی که توسط هیچ نهاد یا دولتی کنترل نمی‌شوند. این عدم تمرکز می تواند از دستکاری دولت‌ها و گروه‌ها در شبکه جلوگیری کند.
    • دسترسی پذیری: کوین‌ها سهولت دسترسی همگان از هر نقطه دنیا به سیستم مالی را فراهم کرده‌اند.
    • شفافیت: کوین‌ها و فناوری بلاکچین باعث افزایش شفافیت تراکنش‌ها می‌شوند. تمام تراکنش‌ها در دفتر کل عمومی بلاکچین ثبت می‌شود و به راحتی قابل تایید است.
    • محافظت در برابر تورم: برخی از کوین‌ها به دلیل عرضه محدودی که بر خلاف ارزهای فیات دارند، به عنوان یک پوشش در مقابل تورم بکار می‌روند.
    • نوآوری: فناوری بلاکچین که زیر ساخت کوین‌هاست، قادر است بسیاری از صنایع دیگر مانند مالی، حقوق و … را متحول کند.
    • سرمایه‌گذاری: کوین‌های دیجیتال به یک کلاس جدیدی از دارایی‌ها برای سرمایه‌گذاران تبدیل شده‌اند که پتانسیل بازگشت سرمایه (هرچند با ریسک بالا) را دارد.

    چگونه برای خرید کوین، کیف پول دیجیتال انتخاب کنیم؟

    بعد از درک اینکه کوین چیست، ممکن است بخواهید اقدام به خرید کوین کنید اما بهتر است پیش از آن با مراحل انتخاب کیف پول و صرافی دیجیتال آشنا شوید.

    مراحل انتخاب یک کیف پول دیجیتال

    برای انتخاب یک کیف پول دیجیتالی می‌توانید موارد زیر را مورد توجه قرار دهید.

    • تعیین نیازهای خود: درنظر بگیرید که می‌خواهید از کیف پول برای چه کاری استفاده کنید: تراکنش‌های روزانه، ذخیره‌سازی بلندمدت یا ترکیبی از هر دو. همچنین در نظر بگیرید که می‌خواهید از کدام کوین‌ها استفاده کنید.
    • نوع کیف پول: بین یک کیف پول داغ (کیف پولی نرم‌افزاری و آنلاین که استفاده از آن راحت است) و کیف پول سرد (کیف پولی سخت‌افزاری و آفلاین که امنیت بیشتری دارد) انتخاب کنید.
    • بررسی ویژگی‌های امنیتی کیف پول: باید بدانید که آیا به دنبال کیف پول‌هایی با اقدامات امنیتی قوی مانند تایید دو مرحله‌ای، پشتیبانی از چند امضا و سیستم پشتیبانی و بازیابی قابل اعتماد هستید یا به چنین ویژگی‌های خاصی نیاز ندارید.
    • بررسی تجربه کاربری کیف پول: یک کیف پول با رابط کاربری آسان و قابل درک انتخاب کنید. همچنین توجه داشته باشید که با دستگاه‌ها و سیستم‌های عامل شما هم‌خوانی داشته باشد.
    • بررسی شرایط قانونی کیف پول: اطمینان حاصل کنید کیف پول با قوانین قضایی در حوزه جغرافیایی شما مطابقت داشته باشد تا از مشکلات قانونی جلوگیری شود.
    • محدودیت‌های معاملاتی: مطمئن شوید که کیف پول مورد نظر از کوین‌هایی که قصد خرید آن را دارید پشتیبانی می‌کند. همچنین هزینه کارمزد هر تراکنش را بررسی کنید.

    اقدامات امنیتی برای حفاظت از کیف پول دیجیتال

    برای جلوگیری از سرقت کیف پول دیجیتال می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید.

    • استفاده از کیف پول سرد برای امنیت بیشتر
    • انتخاب رمز‌های عبور قوی و تغییر منظم آن‌ها
    • تایید دو مرحله‌ای
    • بروز رسانی نرم‌افزار کیف پول
    • احتیاط در برابر فیشینگ با کلیک نکردن بر روی لینک‌های مشکوک
    • محافظت از کلید‌های خصوصی و عدم اشتراک گذاری آن‌‌ها
    • استفاده از اینترنت امن هنگام تراکنش
    • پشتیبان گیری منظم از کیف پول
    • استفاده از صرافی‌های دیجیتال معتبر

    نتیجه‌گیری

    در پایان، کوین‌های دیجیتال نوآوری شگفتی در دنیای مالی و جایگزینی مناسب برای ارز‌های سنتی فیات و کالاها در دنیای دیجیتال هستند. فناوری زیربنای کوین‌ها بلاکچین است که روشی امن برای انجام معاملات بدون نیاز به واسطه‌ را فراهم می‌کند. کوین‌های دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم فرصت‌های استثنایی را برای سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند. همچنین پتانسیل کوین‌های دیجیتال برای تغییر چشم انداز مالی انکارناپذیر است.